We are in the we, not in the I
Είμαστε στο εμείς κι όχι στο εγώ
Ελληνική έκδοση
We have this homeland together, both educated and uneducated, rich and poor, both civilians and military, and the smallest people... So, we all worked together, to guard it all together, so that neither the strong would say "I" nor the weak. Do you know when to say "I"? When someone struggles alone. But when many are struggling, then we say "we". We are in the "we" and not in the "I".
* I strongly suggest that you replace in the following text the words Greeks and Greece with the words Americans and America, and you will understand what modern America can learn from a hero of the Greek Revolution.
With these words, General Makrigiannis** expresses the message and the importance of the Greek Revolution of 1821, in a simple, but more timely way than ever.
200 years ago, we Greeks, dared the unthinkable: we began, armed only with faith in God and the stubbornness of the Greek soul, the struggle for the freedom and independence of our nation against an empire. And we did it all together with boldness, self-sacrifice, and hope. And we won.
The Revolution of 1821 and our liberation is another peak moment in the history of our civilization. Above all, however, it is an event of universal significance, as it indicates and highlights the value of unity and unanimity, this fundamental condition that allows us to exist and progress.
The Greeks, over time, teach culture and values to the whole world, even to our conquerors. The Greek soul, our stubbornness, our values, and our pride, is our strength. Our unity and unanimity, however, were, are and will always be the necessary condition for winning every struggle we fight for our country, no matter how much we suffer; and we must never forget that. In the final analysis, this is what determines the history of Hellenism and its course through time, and, above all, it is what provides us with prospects for the future.
In the difficult and uncertain divisive days we live in, it is worth considering the value of this challenge, the value of the struggle that we all collectively give with a sense of responsibility. Our national self-awareness and our historical consciousness remind us that every victory we have achieved in our history so far, whether for our freedom and democracy or to face crises, required sacrifices that we never hesitated in front of, but above all required unity and unanimity.
Let the anniversary of our national rebirth be a promise that Greeks will remain united.
Fr. Christos
** General Makrigiannis is one of the most characteristic fighters of 1821, who reached, despite the persecutions against him, the rank of general. He took part in various key battles, was wounded many times, was in immediate danger and, after independence, suffered immeasurably from the political power with which he had constant frictions and ruptures over his ruthless criticism, and his uncompromising character. His Memoirs, which express with spontaneity the Greek soul and the pure tradition, elevated their illiterate creator to a symbol of the unenslaved Hellenism.
Apart from his struggle, he bequeathed to the younger generations an immortal monument of style, morality, speech, and content: his Memoirs, are a hymn to the values, ideals, and the endless and tragic struggle of man, who with all the instincts of his nation rooted deep in his bowels, seeks freedom, justice, and humanity, and have become the conscience of an entire nation.
He firmly believes that God was responsible for the liberation of his homeland from the Turks. And that the homeland belongs to all citizens, rich and poor, educated, and uneducated, civilians and military. No one has the right to say "I", but everyone must say "we", because they fought and worked together for the good of their country. Above all, "we" is put because successes and achievements are the result of joint and collective work.
What does the phrase "we are in the We, not in the I" mean?
Makriyiannis' phrase "we are in the We and not in the I " is of primary importance within the text. What the author is trying to achieve is to make Greeks realize that the struggle for the homeland, whether it is in time of war or in time of peace, is a common and collective struggle. All together united must fight for the good and prosperity of their homeland. The "I" ceases to exist, whereas what matters is "we", the genuine and equal cooperation between people. In this way, selfishness and phylarchy, that is, the love of power, which is one of the greatest and most serious defects of the Greek people, can be combated; we must not forget that the Greek nation was led to many civil strifes and conflicts, precisely because of this mania for power.
Makrigiannis was a modest, honest, simple, and humble man, a man distinguished by self-knowledge and honesty. He is spontaneous and honest, characterized by boldness and sincerity, since in order to tell the truth, he does not hesitate to reveal unpleasant things and to criticize the behavior of very important people. Makriyannis fought, believed, was wounded, was disgusted, and got angry. But he always stood aright to the end: a man who rose to the height of humans.
Είμαστε στο εμείς κι όχι στο εγώ
Τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι…Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός “εγώ”, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς “εγώ”; Όταν αγωνιστεί μόνος του. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί τότε να λέμε “εμείς”. Είμαστε στο “εμείς” κι όχι στο “εγώ”.
Με τα λόγια αυτά ο Στρατηγός Μακρυγιάννης* διατυπώνει το μήνυμα και τη σημασία της Επανάστασης του 1821, με τρόπο απλό, μα πιο επίκαιρο από ποτέ.
Πριν από 200 χρόνια, οι Έλληνες τολμήσαμε το αδιανόητο: ξεκινήσαμε τον αγώνα για την ελευθερία και την ανεξαρτησία του έθνους μας εναντίον μιας αυτοκρατορίας οπλισμένοι με πίστη στον Θεό και το πείσμα της ελληνικής ψυχής. Και τα καταφέραμε όλοι μαζί με τόλμη, αυτοθυσία και ελπίδα. Και κερδίσαμε.
Η Επανάσταση του 1821 και η απελευθέρωσή μας, είναι άλλη μια κορυφαία στιγμή στην ιστορία του πολιτισμού μας. Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι ένα γεγονός με οικουμενική σημασία, καθώς υποδηλώνει και αναδεικνύει την αξία της ενότητας και της ομοψυχίας, τη θεμελιακή αυτή συνθήκη που μας επιτρέπει να υπάρχουμε και να προοδεύουμε.
Οι Έλληνες, διαχρονικά, διδάσκουμε πολιτισμό και αξίες, σε ολόκληρο τον κόσμο, ακόμη και στους κατακτητές μας. Η συγκρότηση της ελληνικής ψυχής, το πείσμα, οι αξίες και η υπερηφάνεια μας, είναι η δύναμή μας. Η ενότητα και η ομοψυχία μας, όμως, ήταν, είναι και θα είναι πάντα η απαραίτητη προϋπόθεση για να κερδίσουμε κάθε αγώνα που δίνουμε για την πατρίδα, όσα δεινά κι αν βιώνουμε· κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ. Σε τελευταία ανάλυση, αυτό είναι που καθορίζει την ιστορία του ελληνισμού και την πορεία του μέσα στον χρόνο και κυρίως, είναι αυτό που μας παρέχει προοπτικές για το μέλλον.
Στις δύσκολες και αβέβαιες διχαστικές μέρες που ζούμε αξίζει να αναλογιστούμε, την αξία της πρόκλησης αυτής, την αξία του αγώνα που όλοι μαζί συλλογικά δίνουμε με συναίσθηση ευθύνης . Η εθνική μας αυτογνωσία και η ιστορική μας συνείδηση μάς θυμίζουν ότι κάθε νίκη που καταφέραμε στην ιστορία μας μέχρι σήμερα, είτε για την ελευθερία και τη δημοκρατία μας είτε για ν’ αντιμετωπίσουμε κρίσεις, απαίτησε θυσίες που ποτέ δεν διστάσαμε μπροστά τους, μα πάνω απ’ όλα απαίτησε ενότητα και ομοψυχία.
Ας είναι, η επέτειος της εθνικής μας αναγέννησης, μια υπόσχεση ότι οι Έλληνες θα παραμείνουμε ενωμένοι **.
π. Χρήστος
* Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης είναι από τους πιο χαρακτηριστικούς αγωνιστές του 1821, που έφτασε, παρά τις εις βάρος του διώξεις, στον βαθμό του στρατηγού. Έλαβε μέρος σε διάφορες καίριες μάχες, τραυματίστηκε πολλές φορές, κινδύνεψε άμεσα και, μετά την ανεξαρτησία, ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα από την πολιτική εξουσία με την οποία είχε συνεχείς προστριβές και ρήξεις για την ανελέητη κριτική που ασκούσε, και για τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα του. Τα Απομνημονεύματά του, που εκφράζουν με λαϊκό αυθορμητισμό την ελληνική ψυχή και την αγνή παράδοση, ανύψωσαν τον αγράμματο δημιουργό τους σε σύμβολο του αδούλωτου ελληνισμού.
Εκτός από τον αγώνα του, κληροδότησε στις νεότερες γενιές ένα αθάνατο μνημείο ύφους, ήθους, λόγου και περιεχομένου: τα Απομνημονεύματά του, τα οποία αποτελούν έναν ύμνο στις αξίες, στα ιδανικά και στον ατέλειωτο και τραγικό αγώνα του ανθρώπου, που με όλα τα ένστικτα της φυλής του ριζωμένα βαθιά μέσα στα σπλάχνα του, αναζητά την ελευθερία, το δίκιο και την ανθρωπιά καθιστώντας τα τη συνείδηση ενός ολόκληρου λαού.
Πιστεύει ακράδαντα ότι υπεύθυνος για την απελευθέρωση της πατρίδας του από τους Τούρκους ήταν ο Θεός. Και ότι η πατρίδα ανήκει σ’ όλους τους πολίτες, πλούσιους και φτωχούς, μορφωμένους και αμόρφωτους, πολιτικούς και στρατιωτικούς. Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να λέει «εγώ», αλλά πρέπει όλοι να λένε «εμείς», διότι όλοι μαζί αγωνίστηκαν και συνεργάστηκαν για το καλό της πατρίδας τους. Πάνω απ’ όλα τίθεται το «εμείς» επειδή οι δημιουργίες και τα επιτεύγματα είναι αποτέλεσμα κοινής και συλλογικής εργασίας.
Τι σημαίνει η φράση «είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ»;
Η φράση του Μακρυγιάννη «είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ» είναι πρωταρχικής σημασίας μέσα στο κείμενο. Αυτό που προσπαθεί να επιτύχει ο συγγραφέας είναι να κάνει τους Έλληνες να συνειδητοποιήσουν ότι ο αγώνας για την πατρίδα, είτε είναι σε καιρό πολέμου είτε σε καιρό ειρήνης, είναι ένας αγώνας κοινός και συλλογικός. Όλοι μαζί ενωμένοι πρέπει να αγωνιστούν για το καλό και την ευημερία της πατρίδας τους. Το «εγώ» παύει να υπάρχει, ενώ αυτό που έχει σημασία είναι το «εμείς», η γνήσια και ισότιμη συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων. Μ’ αυτό τον τρόπο μπορεί να καταπολεμηθεί ο εγωισμός και η φιλαρχία, η αγάπη δηλαδή της εξουσίας, που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα και σοβαρότερα ελαττώματα του ελληνικού λαού· δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ελληνικό έθνος οδηγήθηκε σε πολλές εμφύλιες διαμάχες και συγκρούσεις, εξαιτίας ακριβώς αυτής της μανίας για απόκτηση της εξουσίας.
Ο Μακρυγιάννης ήταν άνθρωπος σεμνός, τίμιος, απλός και ταπεινός, άνθρωπος που τον διακρίνει η αυτογνωσία και η ειλικρίνεια. Είναι αυθόρμητος και έντιμος, τον χαρακτηρίζει η παρρησία και η τόλμη αφού για να πει την αλήθεια δε διστάζει να φανερώσει πράγματα δυσάρεστα και να στηλιτεύσει τη συμπεριφορά πολύ σημαντικών προσώπων. Ο Μακρυγιάννης πολέμησε, αγωνίστηκε, πίστεψε, σακατεύτηκε, αηδίασε, θύμωσε. Αλλά έμεινε πάντα ορθός ως το τέλος: άνθρωπος στο ύψος του ανθρώπου.
** Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να αντικαταστήσετε στο παραπάνω κείμενο τις λέξεις Έλληνες και Ελλάδα με τη λέξη Αμερικανοί και Αμερική και θα καταλάβετε τί μπορεί να διδαχθεί η σύγχρονη Αμερική από έναν ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης.
π. Χρήστος